
લાંબા સમયથી એક મોટી સમસ્યા એ હતી કે સૌર કોષોમાં વીજળીનું સંચાલન યોગ્ય રીતે થતું ન હતું. ચાર્જ એકત્રિત કરવા અને તેને સ્થાનાંતરિત કરવામાં આવતી મુશ્કેલીઓના કારણે કોષોની કાર્યક્ષમતા ઘટી જતી હતી. આ સમસ્યાનો ઉકેલ લાવવા માટે વૈજ્ઞાનિકોએ એક અનોખો અભિગમ અપનાવ્યો છે, જે આખી સિસ્ટમને વધુ અસરકારક બનાવે છે.

નવી શોધ હેઠળ, વૈજ્ઞાનિકોએ સૌર કોષના આવરણ અને મોલિબ્ડેનમ બેક કોન્ટેક્ટ વચ્ચે જર્મેનિયમ ઓક્સાઇડ (ZOX)નું અત્યંત પાતળું સ્તર ઉમેર્યું છે. આ સ્તર માત્ર 7 નેનોમીટર જેટલું જાડું છે, પરંતુ તેની અસર ખૂબ જ મોટી છે. આ પાતળું સ્તર અનિચ્છનીય સોડિયમના પ્રસરણને અટકાવે છે અને ઊંચા તાપમાને મોલિબ્ડેનમ ડાયસલ્ફાઇડ બનતા રોકે છે. પ્રોફેસર હીઓના જણાવ્યા મુજબ, આ નાનો ફેરફાર સૌર કોષના ઇન્ટરફેસને નોંધપાત્ર રીતે સુધારે છે. પરિણામે ચાર્જનું પરિવહન અને સંગ્રહ વધુ અસરકારક બને છે, જે સીધો વીજ ઉત્પાદન ક્ષમતામાં વધારો કરે છે. આ નવી ટેકનોલોજીના કારણે સૌર કોષોની કાર્યક્ષમતા 3.71 ટકાથી વધીને 4.81 ટકા સુધી પહોંચી ગઈ છે, જે લગભગ 30 ટકાનો વધારો દર્શાવે છે.

આ ઇન્ટરફેસ એન્જિનિયરિંગ અભિગમ ફક્ત સૌર ઊર્જા કોષો પૂરતો સીમિત નથી. સંશોધકોનું માનવું છે કે આ ટેકનોલોજીનો ઉપયોગ પાતળા ફિલ્મ ટ્રાન્ઝિસ્ટર, થર્મોઇલેક્ટ્રિક ઉપકરણો, સેન્સર, ફોટોડિટેક્ટર અને મેમરી ડિવાઇસ જેવા અન્ય અદ્યતન ઉપકરણોમાં પણ થઈ શકે છે. પ્રોફેસર હીઓ માને છે કે આ સંશોધન ભવિષ્યની નવી પેઢીની ટેકનોલોજી માટે માર્ગ ખોલશે. સ્વચ્છ ઊર્જા ક્ષેત્રમાં આ પ્રકારની શોધો લાંબા ગાળે ઊર્જા સંકટનો ઉકેલ લાવવામાં મહત્વની ભૂમિકા ભજવશે અને ટકાઉ વિકાસ તરફ એક મોટું પગલું સાબિત થશે.